op reis

laatst bijgewerkt op zaterdag 14 dec 2019

dagboek van De Heremiet op reis

zoeken naar een nieuw pand, 8 okt 2018 t/m 26 aug 2019

de periode 27 aug t/m 2 sept

de periode van 3 t/m 21 sept

de periode van 25 sept t/m 5 okt

de periode van 6 okt t/m 27 okt

de periode van 29 okt t/m 16 nov

de periode van 18 t/m 30 nov

de periode van 2 t/m 13 dec

 

een beetje details voor de periode
van 17 december 2019 t/m 20 januari 2020:

dinsdag 17 december

Rita en ik hebben een goed weekend gehad, maar met een donkere wolk. We gaan uit ons huis en weten momenteel niet waar we heen gaan. Blij zijn met het moment en ons geen zorgen maken over wat er komen gaat, valt nu toch wel zwaar. We zijn er allebei heel verdrietig over.
Deze situatie brengt ons duidelijk dichter bij elkaar.

De reacties op de nieuwsflits zijn hartverwarmend. We krijgen opbeurende reacties, aanbod voor hulp, verwijzingen naar mogelijkheden voor woonruimte, zelfs een aanbod om te komen wonen.

Gisteren had ik het gevoel dat het doel in mijn leven weg is; Waar ben ik nu voor bezig?
Gisteravond en vanmorgen ben ik gaan uitzoeken waar een container te huren om spullen in opslag te doen. Nu voel ik me beter dan gisteren, ik werk weer ergens naar toe, al is het niet naar een situatie die ik bedoeld heb.

Iets om weer over na te denken: hoe zwaar weegt de doelgerichtheid in mijn leven vergeleken met het plezier en welbevinden van het moment.

vrijdag 18 december

We hebben min of meer een reactie van Kris gehad. Het lijkt er op dat hij een boete wil gaan eisen. Dat gaat dan een juridische strijd worden, waar ik helemaal geen zin in heb. We willen een centrum opbouwen, niet een strijd voeren tegen maatschappelijke normen en gewoontes. Maar misschien gaat het een niet zonder het ander. En ik mag wel eens nadenken waarom ik dit als strijd ervaar die ik afwijs.
We willen een centrum waar we ideeën en technieken willen helpen uitdragen op het gebied van bewustzijn en ontwikkeling daarvan. Ongemak met sommige dingen in de maatschappij is daar een onvermijdelijk gevolg van.
In ons geval is het gevolg van onze acties in deze omstandigheden dat ons nieuwe pand momenteel onbereikbaar is en we onze huidige woning over twee maanden moeten verlaten. Rita en ik zijn er allebei behoorlijk door van slag. We voelen ons heel somber en hebben allebei moeite om onszelf licht te houden.

De opslag van onze inventaris voor zaal en ontmoetingsruimte in de school moet in de kerstvakantie eindigen. Morgen gaan we de eerste container inladen, die dan naar een containeropslag gaat.
En dan voelt het goed dat er mensen komen helpen. We zetten nu de eerste stap op een voor ons heel nieuw pad. Handelen in de situatie waarin we wel ergens weg gaan, maar niet weten waar we naar toe gaan.

Gisteravond zijn we op een hartverwarmend bezoek geweest. Iemand die alleen is komen te staan heeft ons aangeboden dat we een deel van haar huis mogen gebruiken. Ze had dit reisverslag gelezen en voelde haar hart opengaan om te helpen. Dat geeft weer een groot lichtpunt in deze situatie.

Het blijft me bezighouden wat het leven ons aan het leren is. Mijn denkgeest  wil dat kunnen benoemen. Het eindresultaat van al dat eigenlijk overbodige denken is dat we in alle aspecten van ons leven bezig zijn om in te krimpen, overbodige ballast te lozen, naar de kern te gaan van wat we nodig hebben.

dinsdag 31 december

oudejaarsavond: Met alles wat ik nu meemaak en vooral het feit dat we ons huis met al zijn herinneringen achter ons gaan laten: Ik realiseer me dat ik sommige gewoontes makkelijk kan laten varen en andere niet; het verschil zit in het gevoel dat ik erbij heb, gewoontes met een diep gevoel wil ik handhaven, gewoontes die alleen maar gewoonte zijn laat ik gaan. Dat is een duidelijk verschil tussen traditie en dogma. Met familie kerst en oud&nieuw vieren is een traditie waar ik een diep gevoel bij heb. En dit jaar was/is allebei de keren bijna iedereen van ons gezin aanwezig. We hebben emotioneel en spiritueel een heel goede leefomgeving. In deze tijd waarin onze materiële leefomgeving afbrokkelt kunnen we dat goed waarnemen.

zaterdag 4 januari

Onze vakantie is ongeveer afgelopen. We hebben veel goede tijd gehad met onze familie. Rita en ik hebben weinig, maar wel goede tijd gehad met elkaar. We hebben minder “nuttige” dingen gedaan dan we ons hadden voorgenomen. We zien er allebei een beetje tegenop om er weer vol tegenaan te gaan. Ik weet uit ervaring dat dat na twee dagen weer helemaal goed voelt.
Eergisteren hebben Rita en ik na een wandeling alles op een rij gezet en besloten om hoe dan ook verder te gaan om een spiritueel centrum op te richten. En we hebben er een grens aan gesteld: als dat in de zomer van 2021 nog niet een vaste plaats heeft, gaan we ons beperken tot een huis voor onszelf, waar een adempraktijk mogelijk is.

Vanmorgen ben ik begonnen om een projectplanning te maken voor wat ons de komende tijd te doen staat. In de vakantie heb ik het eerste begin gemaakt van een nieuw ondernemingsplan.
Vandaag heb ik de laatste boeken ingepakt. We hebben al onze boeken uitgezocht en gesorteerd in dozen gedaan.
In de opslag heb ik nog wat gereorganiseerd in voorbereiding op de container die we aanstaande vrijdag gaan inladen.

maandag 5 januari

Gisteren hebben we een gesprek gehad met onze weldoenster in Knegsel. We gaan daar wonen vanaf 1 feb. We hebben dan één grote kamer tot onze beschikking. Voor Rita en mij heel bijzonder. Zo zijn we lang geleden ook begonnen. Dat vind ik een leuk aspect, om weer een tijdje zo dicht bij elkaar te leven. Maar ook moeilijk om zo veel in te krimpen.
Rita en ik hebben heel veel te regelen nu. Als we niet uitkijken komt het centrum waar we dit eigenlijk allemaal voor doen nog flink in de knel.  We worden wel steeds kritischer op wat we wel en wat we niet bewaren, afstand doen van minder noodzakelijke dingen wordt steeds gemakkelijker.
We hebben gisteren tekeningen gemaakt voor de indeling van onze nieuwe kamer.
Vanmorgen heb ik aan het ondernemingsplan geschreven. Dat wordt steeds duidelijker, we weten steeds preciezer wat we willen.

dinsdag 7 jan

Gisteren mijn eerste werkdag gehad, die heel plezierig ging. Ik kwam behoorlijk afgebrand thuis vanwege een slapeloze nacht ervoor. We hebben nog een hele tijd zitten praten over de inrichting van onze kamer in Knegsel. Dat begint er mooi uit te zien. Met een beetje hulp kunnen we die overgang snel maken.
In de kerstvakantie voelde ik me platgeslagen door alle gebeurtenissen.  Ik kon genieten van het gezelschap, van film kijken, van gewoon er zijn, maar steeds met een schaduw er over. Ik was niet in staat om het centrum echt vooruit te helpen. Ik merk dat het weer terug begint te komen. De wens voor een spiritueel centrum is er duidelijk, zowel bij Rita als bij mij. We zijn er allebei helemaal van overtuigd dat we onszelf en de wereld daar een plezier mee doen. De innerlijke neiging om daar ook aan te werken komt weer terug.
Nu zullen we hier en daar door een zure appel moeten bijten om er ook te komen.

woensdag 8 januari

Gisteravond met Rita samen verder gekeken naar de kamer indeling.  Een probleem in communicatie gaf aanleiding tot een onaangename woordenwisseling. Dat deed bij ons allebei pijn. Het kostte wat moeite om het weer goed te krijgen en toch de duidelijkheid te handhaven die uit die woordenwisseling tevoorschijn kwam.
Alles bij elkaar merk ik flinke wisselingen in mijn stemming. Ik voel me boos omdat we door stomme en ook nog rigide regeltjes nu bezig zijn om een kamer in te richten, terwijl we bezig hadden willen/moeten zijn om een centrum in te richten.

maandag 13 januari

In de afgelopen week hebben we de tweede container ingeladen met de spullen van De Heremiet, deze keer alle bouwspullen. We hadden veel hulp en het ging vlot, één dag alles naar de deur brengen, en de middag daarna alles inladen.
Zaterdagochtend de laatste ademmeditatie in de zaal gegeven. Dat voelde triest. En tegelijkertijd deed het me goed om te doen. Leuk dat er het voorstel uit kwam om hiermee in Knegsel door te gaan.
Zaterdagmiddag hebben we voor ons nieuwe adres een keukentje uitgezocht. Dat gaan we komende week inbouwen.
Gisteren de hele dag privé-spullen gesorteerd en opgeruimd.

We slapen allebei slecht. We voelen ons verdrietig. Ik voel me voortdurend gehaast, ik heb steeds het gevoel dat het sneller moet. Ik weet dat ik niet meer kan doen dan ik kan en ik weet dat ik mijn tijd goed gebruik, maar toch zit er veel onrust in mij.

maandag 20 januari

Hard gewerkt de laatste dagen. Op onze nieuwe plek een keukentje en bureau in elkaar gezet. Veel opgeruimd.

Pijnlijk: We hebben gisteren alle klanten van onze verhuur laten weten dat het onverwacht per 31 januari afgelopen is. Ik was blij dat de klanten die in de komende maanden gehuurd hebben met veel begrip reageerden.

De toelichting bij het bericht aan onze klanten:

Ons ideaal is dat spiritualiteit beschikbaar en toegankelijk is voor iedereen. Onder spiritualiteit verstaan wij bewustzijn van onszelf, onze medemensen en onze omgeving. Met als vanzelfsprekend gevolg respect voor onszelf, voor onze medemensen en voor onze planeet en alles wat daarop bestaat.
Wij willen aan dit ideaal bijdragen met een zaal en een ontmoetingsruimte. We faciliteren een zaal waar spirituele trainingen, lessen en lezingen kunnen worden georganiseerd en we zullen een ontmoetingsruimte ter beschikking stellen waar gelijkgestemde mensen elkaar kunnen ontmoeten.
Daarvoor zoeken we naar een plek in Eindhoven, omdat we gemakkelijk bereikbaar willen zijn, ook voor mensen die geen auto hebben. En vanuit onze ervaringen in de afgelopen tien jaar dat we hiermee bezig zijn, willen we bij de zaal en ontmoetingsruimte wonen.

Wij zijn al een tijd op zoek naar een woonhuis met daarbij een trainingsruimte. We gaan aan huis de zaal faciliteren voor trainingen, lessen en lezingen op spiritueel gebied. In het afgelopen jaar hebben we een woonhuis met bedrijfshal gevonden waar dit kan. We hebben een koopovereenkomst gesloten voor dat pand en ons eigen huis verkocht.
Daarna bleek dat de financiering niet te regelen was, “wonen met bedrijvigheid” betekent niet wat het lijkt. Het betekent dat het een bedrijfspand is en dat wordt door banken niet particulier gefinancierd. Zakelijke financiering door banken ging ook niet op grond van onze leeftijd. Alternatieve vormen van financiering kosten meer tijd en die tijd gaf de verkoper ons niet. We hebben het verwachte pand dus toch niet kunnen kopen.
We zijn in de afgelopen drie jaar tijdelijk ingetrokken bij een school in een win-win samenwerking. De gemeente staat deze constructie niet toe. De school heeft de samenwerking zo lang mogelijk gerekt, maar per 31 januari moet het stoppen.
Zo zijn we in de afgelopen twee maanden onverwacht in een situatie terecht gekomen waarin de huidige ruimte niet meer beschikbaar is en we niet een  nieuwe ruimte hebben.

Voor ons is het resultaat dat de inventaris van De Heremiet in opslag gaat, dat onze huisinventaris in opslag gaat en dat we weer op kamers gaan wonen. Vanuit die situatie gaan we verder met zoeken naar een passend pand. Tegelijkertijd gaan we bij alternatieve vormen van financiering zoeken naar mogelijkheden.

De Heremiet zal de activiteiten op het gebied van verhuur dus tijdelijk stil moeten leggen. We zullen nog wel beperkt actief blijven in het organiseren van activiteiten in huiskameromgeving en we zullen doorgaan met ons verslag te publiceren in de nieuwsflits.

Gisteren verder de hele dag toetsen van school nagekeken. Rita en ik hebben nauwelijks nog tijd voor andere dingen dan opruimen en verhuizing voorbereiden. We maken wel af en toe tijd voor elkaar.

Het voelt heel vreemd: over twee weken gaan we verhuizen. Weg van een vertrouwde plek.

Ik ben benieuwd waar we voor voorbereid worden met deze opeenvolging van gebeurtenissen.
Ik merk in ieder geval dat ik steeds makkelijker van allerlei dingen afstand doe, dat ik me steeds meer richt op wat er nu is.

En juist nu ben ik op aanreiken van Rita de serie Anastasia gaan lezen. Waar ik zojuist gelezen heb hoe Vladimir helemaal in de problemen raakt en dan van allerlei kanten hulp krijgt. Hoe hij probeert een verbond van ondernemers op te richten, wat pas lukt nadat hij zijn boek geschreven heeft. Daar heb ik even over na te denken.

Maar nu eerst weer drie dagen werken aan school. En in die tijd proberen de nieuwsflits uit te krijgen.

 

samenvatting van de periode
van 17 december 2019 t/m 20 januari 2020:

– – – – – – in de nieuwsflits van 22 januari – – – – – –

Somber en onduidelijk de kerstvakantie begonnen. Met lichte inzichten en een redelijk duidelijke kijk op de nabije toekomst uit de kerstvakantie gekomen.
Aan het begin van de kerstvakantie zagen we ons beeld van overhuizen naar een spiritueel centrum met woning daarbij in rook opgaan zonder dat er iets voor in de plaats kwam. Aan het eind van de kerstvakantie hadden we dankzij onze weldoenster in Knegsel weer een plek om te gaan wonen, hadden we redelijk vrede met het feit dat ons ideaal nog even op zich laat wachten en hadden we er vertrouwen in dat dat in een betere vorm zal gaan komen.

In de kerstvakantie is duidelijk geworden dat we per 31 januari al onze spullen in opslag moeten hebben en dat verhuur van onze zaal afgelopen is.
We hebben een bericht naar al onze klanten gestuurd om dat te laten weten. Met pijn in het hart zijn we de activiteiten van De Heremiet aan het afbouwen.
We blijven doorgaan met zoeken naar een passende ruimte en tegelijk met zoeken naar passende financiering (waar dus niet meer een bank aan te pas komt).

We hebben in de afgelopen weken hard gewerkt om al de spullen die we hebben om een zaal en ontmoetingsruimte in te richten op te slaan in containers en ook onze privé-spullen. En dat zullen we de komende weken blijven doen. We zijn heel blij dat we daarbij zoveel hulp krijgen en dat zoveel mensen met ons meeleven.

Het voelt verdrietig dat we ons huis waar we zo lang hebben gewoond gaan achter laten. En dat we niet de verwachte zaal met kleiner huis daarvoor in de plaats krijgen. Tegelijkertijd voelt het als een opluchting om allerlei op te ruimen.
We gaan met z’n tweeën op kamers wonen, midden in de bossen. We doen alles weg wat niet strikt noodzakelijk is en zijn dan op elk moment klaar om waar dat uitkomt weer van start te gaan.

Het lijkt er op dat we eerst onze lei heel erg schoon gaan maken voordat we er iets nieuws op gaan schrijven. We zijn heel benieuwd wat we op die schone lei gaan schrijven.
Dit voelt als een sterk samenspel tussen wat wij willen en wat de kosmos en de wereld van ons willen.
Ik dacht een tijd geleden dat de achtbaanrit niet heftiger kon worden, maar nu merk ik dat dat best wel kan, dat we tot in onze kern worden losgeschud.
Heftig en bevrijdend.

 

Green3