de periode van 5 juni t/m 18 juli

een beetje details van de periode van 5 juni t/m 18 juli:

woensdag 5 juni

Ik ben een beetje overspoeld door alles. De berg correctiewerk die ik zojuist achter de rug heb, nieuwe plek regelen voor mijn moeder die haar eigen huis niet meer herkent, huis opruimen en verkoopklaar maken en alle voorbereidingen voor het nieuwe pand.

In mijn rebirthingpraktijk had ik gistermiddag een indrukwekkende sessie, een uitzonderlijke combinatie van rebirthing, innerlijk kind en helende reis.

En nu naar school wiskunde vertellen aan een klas vol onwillige pubers die ik allemaal even schattig vind.

En eigenlijk wil ik nergens anders mee bezig zijn dan met regelen dat we een huis met zaal krijgen. Maar als ik vanavond thuiskom van school heb ik een werkdag van 13 uur achter de rug en geen puf meer om echt nog iets te doen.

donderdag 6 juni

Gisteravond heb ik een gesprek gehad met de eigenaar van ons nieuwe pand. Na een update over wat er aan onze kant gebeurd is en wat hij aan zijn kant gedaan heeft voor onze verbouwing hebben we allebei uitgesproken dat we graag snel tot een overeenkomst willen komen. We hebben het voor het eerst over de prijs gehad. Waarbij ik zei dat ik nog niet genoeg weet om een bod uit te kunnen brengen en hij zei dat de vraagprijs redelijk is. Hij gaf me als vergelijkingsmateriaal een overzicht mee van wat er in de Tongelresestraat de laatste tijd in de handel is geweest, huiswerk.

Verder hebben we een heel constructief gesprek gehad over de inrichting en vooral waar we tafels en stoelen opbergen. Wat ik heel mooi vond om te horen was dat hij aan het klussen was, maar veel liever voor ons ging verbouwen.

En wat ik nog veel mooier vind, was het gesprek dat daarna kwam. We hadden het over de invloed van straling en ict en over de manier waarop we in deze cultuur met onze gezondheid omgaan. We waren het duidelijk met elkaar eens, zijn ideeën passen naadloos bij wat wij via De Heremiet willen uitdragen. Dat is ook vast geen toeval.

Rita heeft overleg gehad met onze makelaar: pas op, niet te snel afgaan op wat er gezegd wordt, geen geld uitgeven voor een taxatie totdat het echt nodig is. Niet te goed van vertrouwen zijn.

Mijn intuïtie zegt me dat ik nu snel, gericht moet handelen en vooral op mijn eigen oordeel moet vertrouwen, kortom grondig eigenwijs moet zijn.

maandag 9 juni

Pinksterweekend. Op dit moment kunnen we weinig doen. We willen vooruit, maar kunnen nu niks. Beetje frustrerend. Het enige wat we kunnen is er over praten. We zijn op de camping, ik ben de oplader vergeten, tekenen in de computer gaat dus niet en de papieren tekeningen heb ik thuis gelaten. Gedwongen vrij. Is ook leuk. Vanmiddag eten met de familie. Goed vooruitzicht.

woensdag 12 juni

Het lijkt allemaal vast te lopen.

– Hypotheek: adviseur komt net terug van vakantie. Taxatie: onze makelaar vind dat hij niks kan omdat de eigenaar zijn makelaar nog niet helemaal heeft opgezegd.
– Overleg met de eigenaar van het nieuwe pand: Er is weinig te overleggen, we moeten nu in onderhandeling, maar dat wacht op taxatie.
– Vergunningen: rond het pinksterweekend is dat allemaal woning toegankelijk.

Wel gisteren samen met Rita en mijn zus met mijn moeder naar twee instellingen geweest om te kijken hoe het bevalt. En er is dagelijks bezoek voor haar geregeld. Daar zijn we duidelijk wel wat vooruit gekomen.

Het pinksterweekend is voorbij (en was heel leuk), nu kan er weer van alles in de regelsfeer.
Deze week ga ik hier en daar maar eens wat druk uitoefenen.

woensdag 12 juni (2)

Zo, schooldag zit er op. Vandaag waren er twee klassen die om meditatieles vroegen. Goed om te zien dat een flink deel van de leerlingen dit serieus aanpakte.

Ik heb er helemaal zin in om vooruitgang te produceren in alle trajecten waar ik mee bezig ben. Dit gaat een productieve middag worden.

donderdag 13 juni

Gistermiddag met de eigenaar contact gehad: Hij heeft zijn makelaar een week geleden al per mail opgezegd, maar die man negeert dat gewoon. Ik ben met die mailtjes naar onze makelaar gegaan. Dat traject loopt weer. Hier heb ik een goed gevoel bij. ik denk dat dit aankoop traject niet langs de gebruikelijke paden zal lopen, maar wel een heel mooi resultaat gaat hebben. Al dat indekken tegen bedrog en dat risico ‘s uit de weg gaan, dat maakt het allemaal afstandelijk en onpersoonlijk. Ik kies er graag voor om de eigenaar van ons nieuwe pand te vertrouwen en in gezamenlijke inspanning tot een resultaat te komen waar we allebei voordeel en plezier van hebben.

donderdag 20 juni

Wat een drukte, ik hou het niet bij: bouwtekeningen maken, examen correctie, toetsen maken, allerlei regelen rondom koop vergunning verkoop. En daarbij zorgen dat ik zelf in orde blijf. Dat laatste gaat niet helemaal goed: ik ben moe meer dan ik van mezelf gewend ben. Ik ben blij dat Rita heel actief bezig is met de dingen om de verkoop mogelijk te maken: noodzakelijk schilderwerk, opruimen, inpakken.

En op zo’n moment duikt dan natuurlijk weer iets op wat in onze relatie kraakt, maar dat lijken we goed opgelost te krijgen.

Gister en vandaag was ik zover dat ik de lijst van werkzaamheden kon opstellen voor de verbouwing van de hal. Die is nodig om tot concrete afspraken over koop en financiering te komen.

Ik voel me onrustig en gejaagd. Wat daar in meespeelt is dat ik me in het weekend heb laten verleiden tot een uitgebreide vleesmaaltijd. Dat is voorlopig echt afgelopen, voor mij weer strikt vegetarisch.

Wat ik nu ervaar is de noodzaak om alle tijd die ik heb goed te gebruiken. Ik heb niet meer de luxe om lang stil te staan bij onbenulligheden, niet de luxe om belangrijke dingen uit of af te stellen, niet de luxe om mijn fysieke en emotionele lichaam te belasten met vlees, suiker, alcohol, niet de luxe om aan mijn Netflix neigingen toe te geven. Aan de ene kant benauwt me dat, aan de andere kant geeft me dat ook een heel integer en authentiek gevoel: wat overblijft is mijn duidelijke gewenste en bewuste keus.

Een paar uur later:

Wat ik heel plezierig vind en wat ik helemaal van tot rust kom is het ontwerpen van de hal. We hebben deze facilitering nu al zo lang gedaan dat we heel goed weten wat we kunnen en willen. Dat op een rij zetten en inbouwen in onze nieuwe plek is een prachtige én realistische puzzel. Lang niet alles wat ik graag zou willen kan er in, maar ik vind langzamerhand een manier om die dingen die écht belangrijk zijn goed in het ontwerp te zetten.

Van belang in ons nieuwe centrum zijn:
– het moet goed en plezierig toegankelijk zijn
– het moet sober zijn
– alle spullen moeten makkelijk toegankelijk zijn en uit het zicht
– er moet een plek zijn waar mensen elkaar kunnen ontmoeten
– wij moeten alle ondersteunende en administratieve werk makkelijk kunnen doen
– we moeten makkelijk bereikbaar zijn
– de zaal moet ruim en hoog genoeg zijn
– er moet een praktijkkamer zijn
– in de ontmoetingsruimte moet gelegenheid zijn om thee, koffie, sap en eenvoudige maaltijden te serveren aan deelnemers van de workshops
– er moet bergruimte zijn voor alle schoonmaakspullen
– heel praktisch: zoveel mogelijk gebruiken wat we al hebben.

Bij die belangen in praktijk brengen merk ik wat tegenstrijdigheid tussen vrij en creatief denken. Maar vooral zijn er de beperkingen in ruimte en tijd.
En dan zijn er mijn wensen op het gebied van hoe het er uit ziet: de lijnen en vormen die in de afwerking zitten werken het meest in op degenen die in het gebouw zijn, en die moeten goed zijn. Dat zijn lijnen en vormen (en kleuren) die niet bewust gezien worden, maar wel de sfeer bepalen. Dat zijn dingen die nu nog niet in het ontwerp komen, maar die straks wel op dit ontwerp moeten passen.  Dat is dus iets dat bij het ontwerp op de achtergrond steeds meespeelt.

En uiteindelijk is dat allemaal in één ontwerp terecht gekomen. Nu nog realiseren.

maandag 24 juni 2019

Gisteravond zijn we bij de eigenaar van ons nieuwe pand geweest. Naast de eindejaarsdrukte van de school heb ik het toch voor elkaar gekregen om de tekeningen voor de hal af te krijgen. En waar het vooral ook om ging: de lijst van klussen die ik wil uitbesteden. Die heb ik hem gegeven met de vraag of hij daar en offerte voor wil maken. Hij was in de buurt met een klus bezig, we zijn daar gaan kijken, en een paar kozijnen bekeken die hij daar had staan. Nu gaat het rap in de richting van een concrete overeenkomst.
Ik zal blij zijn als we daar met de verbouwing beginnen, ik wil bruikbare resultaten produceren, en vooral de zaal met ontmoetingsruimte.
Rita wil dat ook, die vindt het allemaal zó spannend. Ze heeft geregeld dat we morgen met haar broer samen in de Begoniastraat de grootste spullen die bij de school in gebruik zijn bij onze spullen gaan zetten en wat wij niet meer nodig denken te hebben gaan afvoeren. Dat kunnen we niet helemaal afmaken omdat de leerkrachten er nog anderhalve week gebruik van maken.
Langzamerhand wordt het ook concreet in onze dagelijkse omgeving.

woensdag 3 juli

We zijn weer een stukje verder. We willen een taxatie voor het nieuwe pand. En dat is een woning met bedrijvigheid, dat vraagt een bijzondere taxatie. We hebben nu op drie adressen meegemaakt dat we met enige moeite een mogelijk adres krijgen en dat dan degene die dat doet er voorlopig even niet is. Alles bij elkaar doen we er in de drukte die ik overdag met school heb nu al weken over. Gisteren had ik iemand aan de telefoon die ik net op tijd belde want hij ging binnenkort op vakantie. Vanmiddag gaat het gebeuren: het nieuw pand gaat getaxeerd worden en daarna kunnen de eigenaar en wij concreet gaan worden.

De laatste maand heb ik gemiddeld tussen de 70 en 80 uur in de week gewerkt. Er lopen allerlei lijnen door elkaar.
Ik word er een beetje losgeslagen van. Het voelt alsof ik net niet helemaal aansluiting heb met de werkelijkheid, alsof ik voortdurend achter schaduwen aan loop. En tegelijkertijd is er ook een niveau in mij dat een kalme gelijkmatige verbinding met zowel mijn uiterlijke als met mijn innerlijke realiteit heeft.

vrijdag 5 juli

Vanaf dat we de zaal in de school gebruiken, gebruikt de school ons meubilair in lerarenkamer, kantoor, bibliotheek en hier en daar in een klas. Het schooljaar is afgelopen en binnen de school verhuist van alles, wij gaan naar een andere plek, dit is dus hét moment om een duidelijke scheiding aan te brengen tussen de spullen van ons en die van school.
Gisteren hebben Rita en ik dat gedaan, we hebben de klus van anderhalve week geleden afgemaakt. We hebben al onze spullen in 2 lokalen op de bovenverdieping bij elkaar gezet en alles wat niet van ons is naar beneden gebracht. Dat was, vooral voor Rita, een pijnlijk proces. Ze heeft daar 3 ½ jaar als gastvrouw voor de kleuterklassen gewerkt en dit was haar laatste dag. En dan dingen afbreken die zo vertrouwd waren.

We hebben wel duidelijkheid gecreëerd, zowel bij onszelf als in de school.

woensdag 17 juli

Een tijd lang niet geschreven. Alles wat er gebeurt heeft me overspoeld. Veel werk op school, veel emotionele zaken in mijn persoonlijke leven, een koop- en verkoop traject dat niet vooruit wil.

Ik heb een paar dagen (rondom mijn verjaardag) de boel de boel gelaten en ondanks dat er hartstikke veel te doen is, gewoon een tijdje ongeveer niks gedaan. (Dat is trouwens een niks waar best nog een hoop in zit). Het voelde als niks doen, maar tussen dat niks doen door hebben Rita en ik de opruimactie van het deel van de opslag waar we mee bezig waren afgerond. Daar waren we wel heel tevreden mee.

Toen ik de tekeningen naar de eigenaar van het nieuwe pand heb gebracht heb ik om een offerte gevraagd voor wat daar te verbouwen is. De dag daarna stuurde hij me een advertentie uit marktplaats met een complete trap die op één tree na de goede afmetingen heeft. Ik heb die trap gekocht.
Die zouden we gisteren gaan ophalen met een vrachtauto. Van die gelegenheid wilden we meteen gebruik maken om wat groot en zwaar spul naar de stort te brengen en een grote vitrinekast naar mijn zus te brengen. Op het laatste nippertje heeft de verkoper van de trap de afspraak afgezegd. Balen, alles geregeld en waar we dit eigenlijk voor deden kon niet doorgaan. Achteraf bleek het weer helemaal goed te zijn zoals onze plannen door de kosmos worden aangepast. Als we echt alle drie de dringen gedaan bedank zou het diep nachtwerk geworden zijn, als we dat gesjouw al vol zouden hebben gehouden. Wat we nu gedaan hebben heeft een hoop opgeruimd. Toen ik het aan de eigenaar vertelde, stelde hij voor dat we zaterdag met zijn aanhanger de trap gaan halen. Dat is mooi. Dat heeft een symbolische waarde: We gaan samen een trap ophalen voor een huis dat hij graag aan ons verkoopt en wij graag van hem kopen, maar nog niet verkocht is. Dit is een aparte situatie, die niet past in het beeld dat de meeste mensen hebben van een koop traject voor een huis hebben.

Vandaag kreeg ik een leuk bericht: De school waar ik sinds een paar maanden werk heeft me gevraagd om nog een jaar te blijven. Er is daar een veranderingsproces aan de gang dat ik graag wil meemaken.
Dat betekent voor mij dat ik het komende jaar drie dagen in de week les geef, een dubbele verhuizing ga meemaken, een forse verbouwing ga doen en de bezigheden bij De Heremiet doe. Voor Rita betekent dat iets vergelijkbaars met daarbij dat ze moet zien dat het minder opschiet als ik naar mijn werk als docent ben. Rita en ik gaan een intensieve tijd tegemoet. Voor ons samen betekent dat dat we zorgvuldig met elkaar om moeten gaan, we hebben geen reserve om toe te geven aan negativiteiten. Voor mij betekent dat net zoiets: Ik moet zorgvuldig met mezelf omgaan, ik heb in deze situatie geen reserve om meer dan een beetje toe te geven aan vluchtgedrag of ongezonde voeding.

donderdag 18 juli

Vanochtend in de trein heb ik voorbereidingen gemaakt voor de nieuwsflits. Die heb ik in de laatste weken niet voor elkaar gekregen. Er is duidelijk een grens aan de hoeveelheid werk die ik kan verzetten. Dat wist ik natuurlijk wel, maar dat heb ik in de laatste weken weer heel duidelijk ondervonden. Als het echt te veel wordt, gaat overigens in mijn geheel iets in verzet en zorgt voor rust. Of dat nu in mijn lichaam is of in mijn geest: er is altijd wel een passende veiligheidsklep die grote schade voorkomt.
Nu begint alles weer behapbaar te worden en kan ik weer gemakkelijker de dingen doen die ik nodig vind.
Dus: vandaag gaat de nieuwsflits uit. De school waar ik werk gaat vandaag op de tweede plaats.

samenvatting van de periode van 5 juni t/m 18 juli:

– – – – – – – in de nieuwsflits van 18 juli – – – – – – –

Dit was een hele drukke periode in ons leven. Trajecten rondom verhuizing (overeenkomst met verkoper, financiering, vergunningen) gingen allemaal stroef. Daarnaast einde schooljaar, dus mijn baan als docent vroeg heel veel tijd. Rita en ik hadden alles bij elkaar nauwelijks tijd voor overleg of voor elkaar.
En toch is een resultaat uit deze periode dat Rita en ik weer een stuk dichter bij elkaar zijn gekomen, ook al was dat met een paar pijnlijke gesprekken. Met dat dichter bij elkaar komen ben ik heel blij, zowel voor onszelf als voor het centrum dat we bouwen.
Verder hebben we onze opruimacties in de opslag een heel eind afgerond en in huis al een hoop voorbereidingen gemaakt.

Resultaat uit deze periode is ook dat de eigenaar en ik aanstaande zaterdag onze eerste gezamenlijke actie gaan uitvoeren: trap ophalen die nodig is om de verbouwing te kunnen beginnen.

We gaan de vakantie in terwijl we niet weten of we vier weken vakantie gaan vieren of vier weken knalhard gaan werken in een verbouwing.
We vinden het spannend en we willen graag aan de gang. Het wordt tijd voor de overgang naar fase 2, de verbouw en inrichting van de nieuwe plek.

De eerstvolgende nieuwsflits is gepland voor 24 aug. Dan houd ik jullie weer op de hoogte.
Alleen als we voor die tijd een contract tekenen gaan jullie beslist een extra nieuwsflits krijgen.

Rita en ik wensen jullie een goede vakantie.